معماري پايدار که در اواخر دهه 70 ميلادي مطرح شده بود، در واقع معماري پايدار را مي توان نوعي از معماري دانست که نسبت به ويژگي هاي، شرايط محيطي و مکاني پاسخگو بوده، و از قابليت هاي محيط پيرامون خود در راستاي ايجاد شرايطي مطلوب استفاده مي کند به طوري که کمترين آسيب را به محيط وارد کند. اين نوع از معماري داراي مولفه هاي: اقتصادي، زيست محيطي و اجتماعي است.

جنبه اي از معماري پايدار که کمتر به آن توجه شده، پايداري اجتماعي است که عدم توجه به اصول پايدار اجتماعي، از جمله زيبايي شناختي، راحتي و آسايش، امنيت، هويت اجتماعي و… باعث از بين رفتن پويايي و روح زندگي در فضاي شهري مي شود و در مقابل توجه به شاخص هاي پايداري اجتماعي منجر به ايجاد حس مکان و تعلق خاطر نسبت به فضا مي گردد.

مفهوم پایداری اجتماعی در تقابل و انتقاد برخی نظریه پردازان و صاحبنظران نسبت به رویکرد مدرنیسم شکل گرفت، این نظریات ابتدا از حوزه فلسفه شروع به شکل گیری کرد و سپس در سیری مروری به  شهرسازی و معماری وارد شد.

به گفته یکی از معماران معروف راجرز طراحی پایدار را نوعی از طراحی میداند که به نیازهای امروز بدون آسیب رساندن به منابع نسلهای آینده پاسخ میدهد. در طراحی پایدار باید به پایداری اجتماعی و اقتصادی به اندازه مصرف انرژی و تأثیر محیطی ساختمانها وشهرها اهمیت داده شود.

هرگاه عملي ازشخصي سربزند که با پاسخ ازسوي فرد ديگر همراه باشد در اصطالح به اين عمل متقابل دوطرفه، تعامل اجتماعي گفته ميشود. این رابطه متقابل اجتماعی برای پاسخ به نیازهای انسان و احساس تعلق به مکان یک ضرورت است، چرا که به وجود آوردن زمینه های اجتماعی شدن و اجتماع پذیری به رشد فردی انسان کمک میکنند.

از آنجا که افراد بر اساس منافع خود و براساس توقعات، هنجارها و نقشهای معین خود، ارتباطات اجتماعی را شکل میدهند پس ممکن است در جستجوی مکانهایی باشند که در آن، افرادی با خصوصیات مشابه آنها به لحاظ طبقه، مذهب، الگوی زندگی، تحصیالت، درآمد و موارد دیگر حضور دارند. همگن بودن افراد، مشوق مالقات و افزایش تعامل با مکانهای کالبد اجتماعی و در نتیجه ارتقاء دلبستگی به آن مکان است.

بنابراین با توجه به طراحی های که معماران انجام می دهند باید هر کشور . شهر . هر منطقه معماری و هر فرد با شرایط اقتصادی متفاوت  خود را داشته باشد تا بتواند یک تعامل احساس امنیت و آرامش در آن محیط باشد در واقع هر فرد با هر نگرشی باید در مکان منحصر به فرد خودش زندگی کند . بنابراین  معماران می توانند نقش کلیدی در روند طراحی بر اساس معماری پایدار زیر مجموعه اجتماع  که مولفه های آرامش.  راحتی .امنیت . مذهب  و پیشرفت شخصیت فرد در اجتماع و حتی تغییر جهت در روند زندگی هر فرد ممکن است  انجام شود که می توانیم این روند را در مکان های عمومی و غیر عمومی فضا شهری بوجود آورد . که باعث سطح ارتقا در مسیر زندگی هر فرد درجامعه باشد.